trybun

trybun (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. urząd cywilny w starożytnym Rzymie, utworzony w celu ochrony interesów obywateli, zwłaszcza plebejuszy; zob. też trybun ludowy w Wikipedii

(1.2) hist. urząd wojskowy w starożytnym Rzymie, oficer; zob. też trybun wojskowy w Wikipedii

(1.3) przen. osoba występująca w imieniu ludu

(1.4) przen. propagator idei, głównie społecznych lub politycznych

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trybun	trybunowie, trybuni
dopełniacz	trybuna	trybunów
celownik	trybunowi	trybunom
biernik	trybuna	trybunów
narzędnik	trybunem	trybunami
miejscownik	trybunie	trybunach
wołacz	trybunie	trybunowie, trybuni

przykłady:

(1.1) Do sprawy powrócono dopiero w 133 roku p.n.e. kiedy to na urząd trybuna ludowego wybrano Tyberiusza Semproniusza Grakcha.

(1.2) Trybun skinął na otaczających go żołnierzy, ci zaś dopadli Pawła.

(1.3) No więc odkąd pamiętam, szlajał się po obrzeżach polityki niejaki Zatyra, trybun ludowy, obrońca rolników i w ogóle Polaków.

(1.4) Drugi po Leninie autorytet rewolucji, charyzmatyczny trybun z grzywą włosów nad czołem; twórca Armii Czerwonej i - dzięki wcieleniu 30 tys. białych oficerów - architekt jej zwycięstwa w wojnie domowej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) trybun ludowy

(1.2) trybun wojskowy

(1.3) rzecznik, ombudsman

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trybunał mrz, trybuna ż, trybunat mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. tribunus plebis (łac. tribunus + plebs) < łac. tribus

(1.2) łac. tribunus militum (łac. tribunus + miles) < łac. tribus

(1.3-4) pol. trybun

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) (plebeian) tribune, tribune of the plebs, tribune of the people; (1.2) (military) tribune
• esperanto: (1.1) (popola) tribunuso; (1.2) (armea) tribunuso

źródła: