ziemia

ziemia (język polski)

ziemia (1.3)

ziemia (1.4)

wymowa:

​, IPA: [ˈʑɛ̃mʲja], AS: [źẽmʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) grunt, podłoże (także w budynku)

(1.2) działka rolnicza lub budowlana

(1.3) gleba

(1.4) geogr. kraina geograficzna

(1.5) ląd stały w odróżnieniu od morza

odmiana:

(1.1) (1.5) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ziemia
dopełniacz	ziemi
celownik	ziemi
biernik	ziemię
narzędnik	ziemią
miejscownik	ziemi
wołacz	ziemio

(1.2-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ziemia	ziemie
dopełniacz	ziemi	ziem
celownik	ziemi	ziemiom
biernik	ziemię	ziemie
narzędnik	ziemią	ziemiami
miejscownik	ziemi	ziemiach
wołacz	ziemio	ziemie

przykłady:

(1.1) Upadłem na ziemię z dużej wysokości.

(1.1) Coś leży na ziemi.

(1.2) Kupiłem ziemię i zaczynam budować dom.

(1.3) Kwiaty nie chcą rosnąć na tej kiepskiej ziemi.

(1.4) Ja jestem swój! Pochodzę z tej ziemi!

(1.5) Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia, / morza i wszystko, co w nich się porusza.

składnia:

kolokacje:

(1.1) trzęsienie ziemi

(1.3) dobra / zła / żyzna ziemia

(1.4) ziemia głubczycka • ziemia osobłoska • Ziemia van Diemena

synonimy:

(1.1) grunt, podłoga; gw. (Śląsk Cieszyński) ziym

(1.2) działka, parcela, grunt

(1.3) gleba

antonimy:

(1.1) woda, powietrze

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ziemiaństwo n, ziemiańskość ż, ziemianka ż, ziemniak mrz, uziemienie n, Ziemia ż, Ziemianka ż, Ziemianin mos, ziemianin mos

przym. ziemny, ziemski, ziemisty, naziemny, przyziemny, ziemniaczany

czas. uziemić dk.

przysł. ziemiańsko

związki frazeologiczne:

błędy lekarza pokrywa ziemia • być jak niebo i ziemia • poruszyć niebo i ziemię • raj na ziemi • sól ziemi • strącić z obłoków na ziemię • styczeń, styczeń wszystko studzi – ziemię, bydło, ludzi • wyrosnąć spod ziemi • zejść z obłoków na ziemię • ziemia obiecana

etymologia:

scs. zemlja < praindoeur. *dģhem

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) tokë ż; (1.2) tokë ż; (1.3) tokë ż; (1.5) tokë ż
• aleucki: (1.4) tanaq, tana-x̂
• angielski: (1.1) ground; (1.4) land
• arabski: (1.1) تربة (1.3) ;ثرى ż; (1.4) بلد
• baskijski: (1.1) lur, lurzoru; (1.2) lur; (1.3) lur
• białoruski: (1.1) зямля ż
• dolnołużycki: (1.1) zemja ż; (1.4) zemja ż
• duński: (1.1) jord w; (1.4) land n
• esperanto: (1.3) tero; (1.4) tero
• estoński: (1.1) maa
• farerski: (1.1) (1.1-3) jørð n
• fenicki: (1) 𐤀𐤓𐤑
• górnołużycki: (1.1) zemja ż; (1.4) zemja ż
• grenlandzki: (1.1) nunarsuaq
• gudźarati: (1.1) જમીન ż (jamīna)
• hawajski: (1.1) honua; (1.4) honua
• hiszpański: (1.1) suelo m, tierra ż
• holenderski: (1.3) aarde m ż, bodem m
• islandzki: (1.1) jörð ż; (1.2) jörð ż; (1.3) jörð ż; (1.4) land n
• kakczikel: (1.1) ulef
• karaimski: (1.1) йэр; (1.3) йэр; (1.4) йэр
• kataloński: (1.1) terra ż, sòl m
• kazachski: (1.1) жер; (1.2) жер; (1.3) топырақ, жер; (1.4) жер
• liwski: (1.1) zēm
• łaciński: (1.1) humus; (1.3) terra; (1.4) terra
• łotewski: (1.1) zeme
• niemiecki: (1.1) Boden m; (1.2) Grundstück n; (1.3) Erde ż; (1.4) Boden m
• ormiański: (1.4) երկիր, աշխարհ
• portugalski: (1.1) terreno m; (1.4) terra ż
• rosyjski: (1.1) земля ż; (1.2) земля ż; (1.3) земля ż; (1.4) земля ż
• staroirlandzki: (1.1) tír
• tuvalu: (1.1) atupaipai, kele, laukele; (1.3) atupaipai; (1.4) fenua
• tybetański: (1.4) ས
• ukraiński: (1.1) земля ż; (1.2) земля ż; (1.3) земля ż; (1.4) земля ż
• węgierski: (1.1) föld; (1.2) föld; (1.3) föld; (1.4) föld
• wilamowski: (1.3) ad ż, ād ż, aood ż
• włoski: (1.1) terra ż, suolo m; (1.3) terra ż, terreno m; (1.4) terra ż; (1.5) terra ż

źródła: