gleba

gleba (język polski)

gleba (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɡlɛba], AS: [gleba] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) powierzchniowa warstwa litosfery wzbogacona w substancje organiczne wskutek procesów glebotwórczych; zob. też gleba w Wikipedii

(1.2) slang młodzieżowy twarde podłoże, ziemia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gleba	gleby
dopełniacz	gleby	gleb
celownik	glebie	glebom
biernik	glebę	gleby
narzędnik	glebą	glebami
miejscownik	glebie	glebach
wołacz	glebo	gleby

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	gleba
dopełniacz	gleby
celownik	glebie
biernik	glebę
narzędnik	glebą
miejscownik	glebie
wołacz	glebo

przykłady:

(1.1) W górach gleby są kiepskie.

(1.2) …no i zaliczyłem glebę. → No i upadłem na ziemię.

składnia:

kolokacje:

(1.1) żyzna gleba • gleba płowa, gleba bielicowa

(1.2) zaliczyć glebę

synonimy:

(1.1) ziemia, grunt, podłoże, rola

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. glebowy

czas. przyglebić, glebnąć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) soil
• arabski: (1.1) تربة ż
• białoruski: (1.1) глеба ż
• duński: (1.1) jord w
• esperanto: (1.1) grundo, agraro, tero
• francuski: (1.1) glèbe ż, sol m
• hiszpański: (1.1) suelo
• islandzki: (1.1) jörð ż
• karaimski: (1.1) йэр
• kataloński: (1.1) sòl m
• kazachski: (1.1) топырақ
• łaciński: (1.1) terra ż
• niemiecki: (1.1) Boden m
• portugalski: (1.1) solo m
• rosyjski: (1.1) почва ż, земля ż
• rumuński: (1.1) sol n
• slovio: (1.1) zemivo (земиво)
• tocharski B: (1.1) sāle
• tuvalu: (1.1) laukele, kele
• ukraiński: (1.1) ґрунт m, земля ż
• włoski: (1.1) suolo

źródła: