Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

Ad-Dauha

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Ad-Dauha (użycie wyrazu obcego w języku polskim)

Ad-Dauha (1.1)
wymowa:
(spolszczona) IPA[ad‿ˈːawxa], AS[a•‿dau̯χa], zjawiska fonetyczne: u → ł gemin.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. stolica Kataru[1]; zob. też Ad-Dauha w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) Przez wiele lat Ad-Dauha była ważnym portem, jednak płytkie wody i rafy koralowe powodowały, że w porcie nie mogły cumować duże jednostki[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Ad-Dauże • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Ad-Dauhy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Ad-Dauhy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Ad-Dauhy • mieszkaniec / mieszkanka Ad-Dauhy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Ad-Dauże • pochodzić z Ad-Dauhy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Ad-Dauhy
synonimy:
(1.1) Doha[1], przest. Dauha, hist. Al-Bida
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) miasto
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dauhańczyk m, dauhanka ż
przym. dauhański
związki frazeologiczne:
etymologia:
arab. الدوحةdosł.wielkie drzewo
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 439.
  2. 2,0 2,1 Jan Grzenia, Słownik nazw własnych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12500-4.
  3. z Wikipedii