Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

plac

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: plaĉplačPláčpláč

plac (język polski)

plac (1.1)
wymowa:
IPA[plaʦ̑], AS[plac] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wydzielona część miasta, otoczona ulicami i budynkami, zwykle wyłączona z ruchu pojazdów; zob. też plac w Wikipedii
(1.2) określone miejsce
(1.3) pot. wolna przestrzeń
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na placu przed ministerstwem demonstrowali niezadowoleni.
(1.2) Na placu bitwy nie było już nikogo.
(1.3) Skończył mi się plac na półce.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być na placu • iść / jechać na plac • plac budowy
synonimy:
(1.1) rondo, skrzyżowanie
antonimy:
(1.1) ulica, skwer, aleja
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. placówka ż, placowe n, placowy m, placek m
zdrobn. placyk m
przym. placowy, plackowaty
związki frazeologiczne:
(1.1) plac bojuplac zabaw
etymologia:
(1.1) niem. Platz[1]
uwagi:
Niepoprawna jest forma dopełniacza liczby mnogiej „placy[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 136.
  2. Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X.

plac (esperanto (morfem))

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) plac
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
rzecz. placo, placego, placeto, rondoplaco, urboplaco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: