siedziba

siedziba (język polski)

siedziba (1.2) zakładów

wymowa:

IPA: [ɕɛ̇ˈʥ̑iba], AS: [śėʒ́iba], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. lub podn. miejsce, w którym ktoś mieszka lub dłużej przebywa

(1.2) miejsce, w którym znajduje się jakaś instytucja, firma, organizacja

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	siedziba	siedziby
dopełniacz	siedziby	siedzib
celownik	siedzibie	siedzibom
biernik	siedzibę	siedziby
narzędnik	siedzibą	siedzibami
miejscownik	siedzibie	siedzibach
wołacz	siedzibo	siedziby

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) siedziba króla / rodu

(1.2) siedziba prezydenta / fundacji / stowarzyszenia / uczelni / …

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. siadanie n, siądnięcie n, siedzenie n

czas. siąść

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) seat, główna siedziba: headquarters
• arabski: (1.1-2) مقر
• baskijski: (1.2) egoitza
• białoruski: (1.2) рэзідэнцыя ż
• czeski: (1.1) bydliště n; (1.2) sídlo n, główna siedziba: ústředí n
• esperanto: (1.1) sidejo; (1.2) establejo
• hiszpański: (1.2) sede ż
• kataloński: (1.2) seu ż
• łaciński: (1.1) sedes
• niemiecki: (1.2) Sitz m
• nowogrecki: (1.1) έδρα ż
• rosyjski: (1.1) место жительства n, место проживания n; (1.2) штаб-квартира ż, головной офис m
• szwedzki: (1.1) säte n
• ukraiński: (1.1) місцеперебува́ння n
• włoski: (1.1) dimora ż, residenza ż, abitazione ż; (1.2) sede ż

źródła: