kulfon

kulfon (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. ktoś lub coś niezgrabnego, pokracznego, niewydarzonego, w szczególności osoba lub jej defekt fizyczny

(1.2) pogard. duży, niezgrabny nos; ciężka i krzywa noga; człowiek niezdarny, niezgrabiasz, pokraka

(1.3) pogard. krzywa litera bądź inny znak graficzny

(1.4) daw. pogard. numizm. dukat oberżnięty, uszkodzony, podniszczony w obiegu, niepełnowartościowy

(1.5) slang. środ. najniższa, niedostateczna ocena w szkole

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kulfon	kulfony
dopełniacz	kulfonu/kulfona	kulfonów
celownik	kulfonowi	kulfonom
biernik	kulfon	kulfony
narzędnik	kulfonem	kulfonami
miejscownik	kulfonie	kulfonach
wołacz	kulfonie	kulfony

przykłady:

(1.1) Wyglądał niby jakiś utwór cywilizacji europejskiej na tle szarych kulfonów małopolskich.

(1.1) Żyłaś z nim, dopóki nie miał nic, a teraz go chcesz porzucić, gdy ten kulfon nabrał wartości.

(1.2) I acan jesteś, byłeś i będziesz kulfon!

(1.3) Jego zeszyty z pierwszej klasy głównie wypełnione były straszliwymi kulfonami.

(1.4) Za siódmym razem Bem znalazł już jednego tylko i okrutnego kulfona w sakiewce.

(1.4) Sięgnął do kamizelki, w której zawsze nosił kulfony oberżnięte i srebro.

(1.5) Mówiłem mu, żeby się do matmy przyłożył, bo ostatnio znów kulfona zarobił.

składnia:

kolokacje:

(1.3) pot. stawiać kulfony

(1.5) slang. uczn. dostać / zarobić kulfona

synonimy:

(1.3) bazgroł, gryzmoł

(1.5) pała, fajka, gała

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. kulfonik m

przym. kulfoniasty

związki frazeologiczne:

nos jak kulfon

etymologia:

prawdopodobnie pochodne od zniekształconego czes. kulifaj → safanduła, czes. kuliferda → chytrzec

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

• «kulfon» w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
• Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa 1991, s. 562