Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

Koszalin

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Koszalin (język polski)

obecny herb Koszalina (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[kɔˈʃalʲĩn], AS[košalʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce w województwie zachodniopomorskim, dawniej koszalińskim; zob. też Koszalin w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wielu dawnych wilniuków po wojnie osiedliło się w Koszalinie .
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Koszalinie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Koszalina • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Koszalina • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Koszalina • mieszkaniec / mieszkanka Koszalina • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Koszalinie • pochodzić z Koszalina • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Koszalina • prezydent Koszalina
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) miasto
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koszaliniak m, koszalinianin m, koszalinianka ż, Koszalińskie n
przym. koszaliński, podkoszaliński
związki frazeologiczne:
etymologia:
Koszalice, Köslin
uwagi:
wcześniej polski egzonim (1883)[1]; nazwa ustalona urzędowo 19 maja 1946[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Koszalin w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom IV (Kęs – Kutno) z 1883 r.
  2. Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 (Monitor Polski z 1946 r. Nr 44, poz. 85)