Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

ważyć

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

ważyć (język polski)

wymowa:
IPA[ˈvaʒɨʨ̑], AS[važyć]
homofon: warzyć
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) określać czyjś ciężar za pomocą wagi
(1.2) ostrożnie, powoli podejmować decyzję, wybierać coś
(1.3) st.pol. czyhać
(1.4) st.pol. cenić[1]

czasownik nieprzechodni niedokonany

(2.1) mieć jakiś ciężar, masę
(2.2) pot. inform. mieć rozmiar

czasownik zwrotny niedokonany ważyć się

(3.1) określać własny ciężar za pomocą wagi
(3.2) mieć odwagę, by coś zrobić
(3.3) być w trakcie ustalania, gdy losy nie pewne
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
(2.1) koniugacja VIb
(3.1-3) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Ze trzy razy ważyłem mąkę, jednak za każdym razem waga podaje mi co innego.
(1.2) Karol długo ważył w sobie te kontrowersyjne słowa.
(2.1) Ona chyba waży ze sto kilo!
(2.2) Ten plik waży 60 giga?!
(3.1) Moja siostra codziennie wchodzi na wagę, waży się i schodzi niezadowolona.
(3.2) Nie waż się wychodzić z domu, kiedy masz szlaban!
(3.3) W sądzie ważą się dalsze losy mężczyzny, który zabił we własnej obronie.
składnia:
(1.1) ważyć + B.nie ważyć + D.
kolokacje:
(1.1) ważyć się / pacjenta / dziecko / psa / stół / …
(1.2) ważyć słowa
(2.1) ważyć 50 (pięćdziesiąt) kilo / kilogramów / gramów / ton / …
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-2) rzecz. waga ż, odważnik m, przewaga ż, ważenie n; czas. odważać, odważyć, zważyć
(1.2) czas. rozważać, rozważyć, lekceważyć; rzecz. rozwaga ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
nie mylić z: warzyć
tłumaczenia:
źródła:
  1. Radosław Grześkowiak, Ewa Nawrocka, Bolesław Oleksowicz, Stanisław Rosiek, Między tekstami 2. Renesans. Barok. Oświecenie (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2005, s. 93.