Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

adytum

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

adytum (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. adyton (sanktuarium, święty przybytek)[1]
(1.2) przen. najgłębszy zakamarek[2]
odmiana:
(1.1-2) adyt|um, adyti (deklinacja II)
przykłady:
(1.1) „…«Heu fuge, nate dea, teque his» ait «eripe flammis. Hostis habet muros; ruit alto a culmine Troia. (…) sacra suosque tibi commendat Troia penatis; hos cape fatorum comites, his moenia quaere magna pererrato statues quae denique pontoSic ait et manibus vittas Vestamque potentem aeternumque adytis effert penetralibus ignem…”[3] → „…rzekł: «Uciekaj stąd, synu bogini, / Wyrwij się z tego pożaru! Wróg zdobył / Mury. W gruz wali się z wyżyny Troja. (…) Teraz świętości i Penaty swoje / Tobie powierza Troja. Weź je z sobą, / Wspólników doli, szukaj dla nich miasta, / Które po długim śród morza błądzeniu / Wreszcie założysz wielkie». Tak powiedział / I z niedostępnej komory naonczas / Święte przewiązki przynosi sam, Westę / Przemożną, nigdy nie gasnący ogień.[4]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. ἄδυτον (ádyton) < gr. ἄδυτος (ádytos) → niedostępny, nie do wchodzenia < gr. ἀ- + δύωnie- + wchodzę
(1.2) < (1.1)
uwagi:
źródła:
  1. Hasło adytum w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 44.
  2. Hasło adytum w: Greek, Latin, Arabic, Old Norse Word Study Tool.
  3. Publius Vergilius Maro: Aeneis, liber secundus, 289-297
  4. Publiusz Wergiliusz Maro: Eneida, ks. II, w. 400-414, s. 90, tłum. Zygmunt Kubiak, wyd. Świat Książki, Warszawa 1998, ISBN 83-7129-534-0