Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

wiadomo

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

wiadomo (język polski)

wymowa:
IPA[vʲjaˈdɔ̃mɔ], AS[vʹi ̯adõmo], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik modalny[1]

(1.1) w wypowiedziach twierdzących: jest pewne, oczywiste, jasne
(1.2) w wypowiedziach przeczących: wyraża krytyczny stosunek mówcy
(1.3) w wypowiedziach twierdzących, przeczących i pytających: znane szczegóły, jest rzeczą znaną
odmiana:
(1.1-2) nieodm.
(1.3)
przykłady:
(1.1) Wiadomo co teraz będzie.
(1.1) Wiadomo - im nie można ufać.
(1.2) Zatrudnili nie wiadomo kogo, a teraz się dziwią, że terminy nie dotrzymane.
(1.3) Wiadomo tylko, że mieszkał w tej okolicy.
(1.3) Nie wiadomo, co było później.
(1.3) Czy może wiadomo, co się potem stało?
(1.3) Wiadomo było, że będzie afera, ale nikt nie spodziewał się, że taka.
(1.3) Niech w końcu będzie wiadomo, kto w tej firmie za co odpowiada.
składnia:
(1.1-2) Nawet jeśli wypowiedź dotyczy przyszłości lub przeszłości, „wiadomo” jest w czasie teraźniejszym.
(1.1-3) Występuje zawsze bez podmiotu.
kolokacje:
(1.1) o ile komuś wiadomo → zgodnie z czyjąś wiedząjak wiadomojest pewne, oczywiste, jasnez kimś, czymś nie wiadomoktoś, coś jest nieprzewidywalny/nieprzewidywalne
synonimy:
(1.1) ewidentnie, oczywiście, w oczywisty sposób
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. powiadamianie n, powiadomienie n
związki frazeologiczne:
przest. nie wiadomo, kto z brzegunie wiadomo, kto pierwszy umrze
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło wiadomo w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.