unia

unia (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈũɲja], AS: [ũńi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dobrowolny związek dwóch lub więcej państw (także: osób, partii, stowarzyszeń itp.) przynoszący im korzyści; zob. też unia w Wikipedii

(1.2) inform. typ danych w niektórych niskopoziomowych językach programowania, jak C, lub asembler, grupujący wiele różnych sposobów interpretacji tego samego fragmentu pamięci; zob. też unia (programowanie) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	unia	unie
dopełniacz	unii	unii / przest. unij
celownik	unii	uniom
biernik	unię	unie
narzędnik	unią	uniami
miejscownik	unii	uniach
wołacz	unio	unie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Unia Europejska • Unia Lubelska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. unijny, wewnątrzunijny

związki frazeologiczne:

unia hipostatyczna

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) bashkim
• angielski: (1.1) union; (1.2) union
• arabski: (1.1) اتحاد
• białoruski: (1.1) унія ż
• czeski: (1.1) unie ż
• esperanto: (1.1) unio, asocio; (1.2) unio
• francuski: (1.1) union ż
• hiszpański: (1.1) unión ż
• ido: (1.1) unio
• islandzki: (1.1) bandalag n, samband n, samtök n/lm
• kataloński: (1.1) unió ż
• niemiecki: (1.1) Union ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) , Unia Europejska:
• rosyjski: (1.1) сою́з m
• rusiński: (1.1) унія ż
• ukraiński: (1.1) унія ż
• włoski: (1.1) unione ż

źródła: