rzeczniczka

rzeczniczka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. urz. kobieta występująca, przemawiająca w czyimś imieniu, reprezentująca publicznie jakiegoś wysokiego rangą urzędnika lub instytucję

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzeczniczka	rzeczniczki
dopełniacz	rzeczniczki	rzeczniczek
celownik	rzeczniczce	rzeczniczkom
biernik	rzeczniczkę	rzeczniczki
narzędnik	rzeczniczką	rzeczniczkami
miejscownik	rzeczniczce	rzeczniczkach
wołacz	rzeczniczko	rzeczniczki

przykłady:

(1.1) Burmistrz wezwał do siebie nową rzeczniczkę magistratu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. rzec dk./ndk., rzeknąć dk.

rzecz. rzeczenie n, rzecznictwo n

forma męska rzecznik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. rzecznik + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: rzecznik

• angielski: (1.1) spokeswoman
• duński: (1.1) talskvinde w
• fiński: (1.1) edustaja, tiedottaja
• francuski: (1.1) porte-parole ż
• hiszpański: (1.1) portavoz ż
• holenderski: (1.1) woordvoerster ż
• kataloński: (1.1) portaveu ż
• prowansalski: (1.1) pòrtavotz ż
• rosyjski: (1.1) представительница ż
• szwedzki: (1.1) taleskvinna w
• turecki: (1.1) sözcü
• włoski: (1.1) portavoce ż

źródła: