Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

owerniacki

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

owerniacki (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Owerniakami albo Owernią, dotyczący Owerniaków albo Owernii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. dialekt owerniacki; zob. też dialekt owerniacki w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nie znaczy to, abym był bardzo biegły w mej perygordczyźnie: nie więcej mam w niej ćwiczenia niż w niemieckim i nie troszczę się o to; ot, język sobie jak inne dookoła, w tej czy innej prowincji, poatweński, sentongeński, angomoryński, limuzyński, owerniacki, miętki, rozciągły, niechlujny[1].
(1.1) Niektóre owerniackie wsie wysyłały część ludzi na długie okresy, a migranci wracali dopiero, gdy im się poszczęściło[2].
(1.1) Kolebkę złotnictwa południowo-zachodniego sytuuje się obecnie w owerniackim Conques, gdzie za czasów panowania opata Begona III i jego następców aktywnie działały od przełomu XI i XII w. warsztaty złotnicze[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) owernijski
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Owernia ż, Owerniak mos, Owernianka ż
przym. owernijski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Michel de Montaigne, Próby, księga druga, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński, 1917.
  2. „Przegląd Polonijny”, 2004, t. 30, s. 45.
  3. Kinga Szczepkowska-Naliwajek, Relikwiarze średniowiecznej Europy od IV do początku XVI wieku: geneza, treści, styl i techniki wykonania, Fundacja ATK, 1996, s. 147.