kolebka

kolebka (język polski)

kolebka (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔˈlɛpka], AS: [kolepka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kołyska, łóżeczko dla dziecka

(1.2) przen. miejsce, w którym coś powstało, rozpoczęło się

(1.3) pojazd konny rozpowszechniony wśród warstw wyższych zwłaszcza w XVI wieku

(1.4) zob. bindaż

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolebka	kolebki
dopełniacz	kolebki	kolebek
celownik	kolebce	kolebkom
biernik	kolebkę	kolebki
narzędnik	kolebką	kolebkami
miejscownik	kolebce	kolebkach
wołacz	kolebko	kolebki

przykłady:

(1.2) Orient to kolebka światowych religii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kołyska

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koleba ż

zdrobn. kolebeczka

przym. kolebkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cradle
• arabski: (1.1) مهد , رجاحة ,أرجوحة , سرير الطفل
• białoruski: (1.1) калыска ż; (1.2) калыска ż
• francuski: (1.1) berceau m; (1.2) berceau m; (1.3) berceau m
• hiszpański: (1.1) cuna ż; (1.2) cuna ż
• kazachski: (1.1) бесік; (1.2) бесік
• nowogrecki: (1.1) λίκνο n, κούνια ż; (1.2) λίκνο n, κοιτίδα ż
• rosyjski: (1.1) колыбель ż; (1.2) колыбель ż
• turecki: (1.1) beşik

źródła: