norma

norma (język polski)

wymowa:

​ IPA: [ˈnɔrma], AS: [norma]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogólnie przyjęta zasada; zob. też norma społeczna w Wikipedii

(1.2) wielkość pracy do wykonania w określonym czasie

(1.3) wyznaczona granica pewnej wielkości, której nie powinno się przekraczać

(1.4) techn. dokument standaryzujący działalność badawczą, technologiczną, produkcyjną, usługową; zob. też norma (technika) w Wikipedii

(1.5) typowe zachowanie

(1.6) mat. przekształcenie rozważane w tzw. przestrzeniach unormowanych; zob. też przestrzeń unormowana w Wikipedii

(1.7) mat. podgrupa rozważana w teorii grup; zob. też norma (teoria grup) w Wikipedii

(1.8) mat. odwzorowanie określane w pierścieniach Euklidesa; zob. też pierścień Euklidesa w Wikipedii

(1.9) druk. tytuł wypisany drobnym drukiem pod pierwszą kolumną arkusza drukarskiego

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	norma	normy
dopełniacz	normy	norm
celownik	normie	normom
biernik	normę	normy
narzędnik	normą	normami
miejscownik	normie	normach
wołacz	normo	normy

przykłady:

(1.1) To, co ona ostatnio wyprawia, przekracza już wszelkie normy!

(1.2) Akord z premią stwarza dodatkowe bodźce do wykonania i przekroczenia normy.

(1.3) Te wibracje zdecydowanie przekraczają bezpieczną normę.

(1.4) Polska Norma PN-EN 50379 omawia wymagania dotyczące przyrządów pomiarowych przeznaczonych do mierzenia stężeń gazów i innych parametrów spalania.

(1.5) Nagrywanie szefa i przez szefa to norma.

(1.6) Normy przestrzeni X są równoważne, jeśli metryki przez nie generowane są równoważne.

(1.7) Norma dla danej grupy to przecięcie normalizatorów wszystkich jej podgrup.

(1.8) W jednym pierścieniu Euklidesa może istnieć wiele różnych norm.

składnia:

kolokacje:

(1.4) zgodnie z normą

synonimy:

(1.4) standard

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. normatywistyka ż, normatyw m, normatywność ż, normalność ż, unormowanie n, normowanie n, normalizowanie n, znormalizowanie n, anormalność ż, normalizacja ż, normatywizm mrz, normatywista m, normatywizacja ż

czas. normować ndk., unormować dk., normalizować ndk., znormalizować dk., normatyzować ndk., znormatyzować dk.

przym. normowy, normatywny, normatywistyczny, normalny

przysł. normalnie, normatywnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) norm; (1.3) norm; (1.4) code, standard; (1.5) norm; (1.6) norm; (1.7) norm; (1.8) norm
• arabski: (1.1) algier. arab. وفقه ż
• baskijski: (1.1) arau; (1.4) arau, estandar
• duński: (1.1) norm w; (1.4) norm w
• esperanto: (1.1) normo
• francuski: (1.1) norme ż
• niemiecki: (1.1) Norm ż
• szwedzki: (1.1) norm w
• ukraiński: (1.1) норма ż

źródła:

norma (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) norma

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	norma	normy
dopełniacz	normy	norem
celownik	normě	normám
biernik	normu	normy
wołacz	normo	normy
miejscownik	normě	normách
narzędnik	normou	normami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

norma (język hiszpański)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) reguła, zasada

(1.2) norma

odmiana:

lm

(1.1-2) normas

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. normalizar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

norma (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) norma

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

norma (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) miara, prawidło, modła, reguła, przepis

odmiana:

(1.1) norma, normae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	norma	normae
dopełniacz	normae	normārum
celownik	normae	normīs
biernik	normam	normās
ablatyw	normā	normīs
wołacz	norma	normae

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

norma (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) norma

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. normalizálás

czas. normalizál

przym. normális

przysł. normálisan

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

norma (język włoski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przepis, norma, prawidło

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. normale, abnorme, anormale

przysł. normalmente

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: