prawidło

prawidło (język polski)

wymowa:

IPA: [praˈvʲidwɔ], AS: [pravʹidu̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. zasada, przepis, norma zapewniająca prawidłowość czegoś

(1.2) rzem. przyrząd służący do utrzymywania pierwotnego kształtu przedmiotów, np. butów, kapeluszy itp.

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	prawidło	prawidła
dopełniacz	prawidła	prawideł
celownik	prawidłu	prawidłom
biernik	prawidło	prawidła
narzędnik	prawidłem	prawidłami
miejscownik	prawidle	prawidłach
wołacz	prawidło	prawidła

przykłady:

składnia:

(1.1) przeważnie w lm

kolokacje:

(1.1) prawidła gramatyczne • prawidła ortograficzne / pisowni • trzymać się prawideł • ujmować w prawidła

synonimy:

(1.1) norma

(1.2) forma, szablon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. prawidłowy, prawy

rzecz. prawidłowość ż

przysł. prawidłowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) norm, regulation, rule, precept; (1.2) shoetree/shoe tree
• czeski: (1.1) pravidlo n, předpis m, zásada ż
• francuski: (1.1) précepte; (1.2) embauchoir m
• hiszpański: (1.1) regla ż, norma ż, patrón m; (1.2) horma ż (de zapatero, de sombrero)
• kazachski: (1.1) ереже
• niemiecki: (1.1) Regel; (1.2) Schuhspanner m
• portugalski: (1.1) régua
• sanskryt: (1.1) शासन
• słowacki: (1.1) pravidlo n, predpis m, zásada ż
• ukraiński: (1.1) правило n

źródła: