normalność

normalność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co normalne; brak dziwactw

(1.2) chem. stężenie normalne

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	normalność
dopełniacz	normalności
celownik	normalności
biernik	normalność
narzędnik	normalnością
miejscownik	normalności
wołacz	normalności

przykłady:

(1.1) Z wszystkich rzeczy, które utraciłem, najbardziej brakuje mi mojej normalności.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) nienormalność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. norma ż, anormalność ż, normalizacja ż

przym. normalny, normatywny

przysł. normalnie

czas. normować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: stężenie normalne

• angielski: (1.1) normalcy, normality
• baskijski: (1.1) normaltasun
• białoruski: (1.1) нармальнасць ż
• francuski: (1.1) normalité ż
• hiszpański: (1.1) normalidad ż
• niemiecki: (1.1) Normalität ż
• rosyjski: (1.1) нормальность ż
• slovio: (1.1) normalost
• ukraiński: (1.1) нормальність ż
• włoski: (1.1) normalità ż

źródła: