| Uwaga |
|---|
nieruchomość
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
nieruchomość (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) praw. ekon. grunt, budynek trwale związany z gruntem lub część budynku, które stanowią odrębny przedmiot własności; zob. też nieruchomość w Wikipedii
- (1.2) stan bezruchu[1]
- (1.3) odprzym. cecha tego, co jest nieruchome; cecha tych, którzy są nieruchomi
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nieruchomość nieruchomości dopełniacz nieruchomości nieruchomości celownik nieruchomości nieruchomościom biernik nieruchomość nieruchomości narzędnik nieruchomością nieruchomościami miejscownik nieruchomości nieruchomościach wołacz nieruchomości nieruchomości
- przykłady:
- (1.1) Stawkę roczną podatku od nieruchomości ustala rada gminy w drodze uchwały.
- (1.2) Wraz z wiekiem potęguje się nieruchomość stawów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) nieruchomość budynkowa / gruntowa / lokalowa / leśna / rolna / wspólna • nieruchomość zabudowana / niezabudowana • kupić / sprzedać / wynająć / dzierżawić / wydzierżawić / zastawić nieruchomość • podatek od nieruchomości • gospodarowanie / zarządzanie nieruchomościami
- synonimy:
- (1.1) mienie nieruchome
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nieruszanie n, nieruszenie n
- przym. nieruchomy
- przysł. nieruchomo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) real estate, estate
- baskijski: (1.1) ondasun higiezinak lm, onibar
- białoruski: (1.1) нерухомая маёмасць ż
- bułgarski: (1.1) недвижимост ż
- czeski: (1.1) nemovitost
- duński: (1.1) fast ejendom w; (1.2) ubevægelighed w
- estoński: (1.1) kinnisvara
- fiński: (1.1) kiinteistö
- francuski: (1.1) immobilier m
- hiszpański: (1.1) bienes inmuebles m lm
- łotewski: (1.1) nekustamais īpašums m
- nowogrecki: (1.1) ακίνητα n lm
- rosyjski: (1.1) недвижимость ż
- szwedzki: (1.1) fastighet w
- ukraiński: (1.1) нерухомість
- węgierski: (1.1) ingatlan
- źródła: