Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

minister

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: Minister • ministër

minister (język polski)

wymowa:
IPA: [mʲĩˈɲistɛr], AS: [mʹĩńister], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) urzędnik będący członkiem rządu i kierujący ministerstwem; zob. też minister w Wikipedii
(1.2) st.pol. duchowny protestancki, pastor

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) minister (1.1) będący kobietą
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikministerministrowie
dopełniaczministraministrów
celownikministrowiministrom
biernikministraministrów
narzędnikministremministrami
miejscownikministrzeministrach
wołaczministrzeministrowie
(2.1) nieodm.,
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikministerminister
dopełniaczministerminister
celownikministerminister
biernikministerminister
narzędnikministerminister
miejscownikministerminister
wołaczministerminister
przykłady:
(1.1) Premier i ministrowie pozowali razem do zdjęcia.
(1.1) Ministrem finansów został były dyrektor tego banku.
(2.1) Minister edukacji odwiedziła wczoraj szkoły podstawowe w Małopolsce.
składnia:
(1.1) minister + D.
kolokacje:
(1.1) minister zdrowia / finansów / rolnictwa • Rada Ministrów • minister bez teki • godność / urząd / stanowisko ministra • zostać / być mianowanym ministrem
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ministerstwo n, ministrowa ż, ministrówna ż, ministrant m, ministrantka ż, ministrantura ż, ministrowanie n
forma żeńska ministra ż
czas. ministrować ndk.
przym. ministerialny, ministrancki, ministerski
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. minister < łac. minor
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

minister (język angielski)

wymowa:
IPA: /ˈmɪnɨstɚ/ lub IPA: /ˈmɪnɪstə/
wymowa amerykańska?/i
wymowa brytyjska?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) polit. minister
(1.2) w dyplomacji: poseł nadzwyczajny, minister pełnomocny
(1.3) rel. minister (duchowny protestancki, zwłaszcza kalwiński)
(1.4) ktoś służący innym ludziom

czasownik

(2.1) służyć
odmiana:
(1) lp minister; lm ministers
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ministry, ministration
przym. ministerial
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

minister (język górnołużycki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) minister
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ministerstwo
przym. ministerski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

minister (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sługa
(1.2) pomocnik
(1.3) wykonawca
(1.4) agent
odmiana:
(1.1-4) minist|er, ~ri (deklinacja II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. ministro
przym. ministerialis, ministratorius
rzecz. ministerialis m, ministerium n, ministra ż, ministratio ż, ministrator m, ministratrix ż, ministratus m, ministrum n
związki frazeologiczne:
verbi divini minister → sługa Słowa Bożego = kapłan
etymologia:
łac. minor → mniejszy; źródłosłów dla ang. minister, bask. ministro, chorw. ministar, dłuż. ministaŕ, duń. minister, eo ministro, fiń. ministeri, franc. ministre, głuż. minister, hiszp. ministro, katal. ministre, niem. Minister, pol. minister, port. ministro, ros. министр, rum. ministru, slovio minister, szw. minister, węg. miniszter, wł. ministro
uwagi:
źródła:

minister (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
министер
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) minister
odmiana:
(1.1) lm ministeris
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

minister (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) polit. minister
odmiana:
(1.1)
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikministerministri
dopełniaczministraministrov
celownikministroviministrom
biernikministraministrov
miejscownikministroviministroch
narzędnikministromministrami
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) minister bez portefeuille → minister bez teki • pot. financminister → minister finansów
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ministerstvo n, ministerko n
forma żeńska ministerka ż
zdrobn. ministrík m
przym. ministerský
przysł. ministersky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

minister (język słoweński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) polit. minister[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ministrstvo n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU.

minister (język szwedzki)

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) minister[1]
odmiana:
(1.1) en minister, ministern, ministrar, ministrarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) budgetminister • premiärminister • statsminister • utrikesminister
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=minister&oldid=21542”