ministrant

ministrant (język polski)

ministranci (1.1)

wymowa:

IPA: [mʲĩˈɲistrãnt], AS: [mʹĩńistrãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. chłopiec pełniący funkcję pomocnika katolickiego prezbitera, głównie podczas sprawowania mszy; zob. też ministrant w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ministrant	ministranci
dopełniacz	ministranta	ministrantów
celownik	ministrantowi	ministrantom
biernik	ministranta	ministrantów
narzędnik	ministrantem	ministrantami
miejscownik	ministrancie	ministrantach
wołacz	ministrancie	ministranci

przykłady:

(1.1) Od dziewiątego roku życia, co niedziela służyłem jako ministrant do mszy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / zostać ministrantem • pełnić funkcję ministranta • kandydat na ministranta • ministrant światła / krzyża / księgi / ołtarza / wody / kadzidła

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) żoczek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministrantura ż, ministerstwo n, ministrowa ż, minister m, ministra ż, ministrowanie n

forma żeńska ministrantka ż

czas. ministrować ndk.

przym. ministrancki, ministerialny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Ministrant < łac. ministrans → pomocnik < łac. ministrare → służyć, podawać do stołu

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) altar server, altar boy
• baskijski: (1.1) meza-laguntzaile, mezalagun, beretter
• czeski: (1.1) ministrant m
• francuski: (1.1) servant de messe m, enfant de chœur m
• hiszpański: (1.1) monaguillo m
• irlandzki: (1.1) cléireach m
• niemiecki: (1.1) Ministrant m, Messdiener m
• nowogrecki: (1.1) παπαδάκι n, παπαδοπαίδι n
• portugalski: (1.1) coroinha m
• rosyjski: (1.1) министрант m
• wenecki: (1.1) zagheto m
• wilamowski: (1.1) ministrant m
• włoski: (1.1) chierichetto m, abatino m, ministrante m

źródła:

ministrant (język czeski)

ministranti (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) rel. ministrant

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ministrant	ministranti
dopełniacz	ministranta	ministrantů
celownik	ministrantovi / ministrantu	ministrantům
biernik	ministranta	ministranty
wołacz	ministrante	ministranti
miejscownik	ministrantovi / ministrantu	ministrantech
narzędnik	ministrantem	ministranty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ministrantský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ministrant (język wilamowski)

ministranta (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. ministrant

odmiana:

(1.1) lp ministrant, lm ministranta

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. ministrans

uwagi:

źródła: