sługa

sługa (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈswuɡa], AS: [su̯uga] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. osoba, która usługuje

(1.2) st.pol. dworzanin

(1.3) seks. osoba podległa w układzie sadomasochistycznym

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sługa	słudzy
dopełniacz	sługi	sług / sługów
celownik	słudze	sługom
biernik	sługę	sług / sługów
narzędnik	sługą	sługami
miejscownik	słudze	sługach
wołacz	sługo	słudzy
depr. M. i W. lm: (te) sługi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) służący, pachołek, rab, parobczak

antonimy:

(1.1) pan

(1.3) pan, master

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. służba ż, służący m, służąca ż, służenie n

forma żeńska służka ż

czas. służyć ndk., usługiwać ndk., usłużyć dk., zasłużyć dk., obsłużyć dk.

przym. usłużny, służebny, służbowy

związki frazeologiczne:

sługa boży • pan każe, sługa musi • serce nie sługa • pan szczodrobliwy, sługa życzliwy • pan, co obietnicą płaci, szybko sługę utraci • pan, który się sługi boi, za niewolnika stoi • staremu psu i staremu słudze jedna płaca • gdzie moda panią, rozum sługą • w dzień świętego Szczepana sługa na wsi zmienia pana • księży sługa wnet wyjdzie na pana • księży sługa boi się pługa • jaki pan, taki sługa • na święty Szczepan każdy sługa pan • sługa dobry pana myśli zna

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) servant, minion; (1.3) servant, slave
• arabski: (1.1) عبد m, فراش m
• beludżi: (1.1) چاکر
• czeski: (1.1) sluha m
• duński: (1.1) tjener w
• esperanto: (1.1) servisto
• francuski: (1.1) serviteur m
• holenderski: (1.1) bediende m/ż
• interlingua: (1.1) servo
• jidysz: (1.1) דינער m (diner)
• łaciński: (1.1) minister m, servus m
• niemiecki: (1.1) Diener m
• nowogrecki: (1.1) διάκονος m, δούλος m
• rosyjski: (1.1) слуга m
• slovio: (1.1) sluzxnik
• szwedzki: (1.1) tjänare w
• ukraiński: (1.1) слуга m
• wilamowski: (1.1) dīner m, knǡht m; (1.2) dīner m
• włoski: (1.1) servo m, famulo m

źródła: