ministrantka

ministrantka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. dziewczyna pełniąca funkcję pomocniczki katolickiego prezbitera, głównie podczas sprawowania liturgii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ministrantka	ministrantki
dopełniacz	ministrantki	ministrantek
celownik	ministrantce	ministrantkom
biernik	ministrantkę	ministrantki
narzędnik	ministrantką	ministrantkami
miejscownik	ministrantce	ministrantkach
wołacz	ministrantko	ministrantki

przykłady:

(1.1) Na razie dziewczynki występują raczej w roli drugoplanowej, ale w parafiach, w których ministrantki służą, i księża i wierni obalają mit, że dziewczyna przy ołtarzu utrudnia skupienie się.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / zostać ministrantką • kandydatka na ministrantkę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministrantura ż, ministerstwo n, ministrowa ż, minister m, ministra ż, ministrowanie n

forma męska ministrant m

czas. ministrować ndk.

przym. ministrancki, ministerialny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ministrant + -ka < niem. Ministrant < łac. ministrans → pomocnik < łac. ministrare → służyć, podawać do stołu

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: ministrant

• angielski: (1.1) altar girl
• niemiecki: (1.1) Messdienerin ż, Ministrantin ż
• włoski: (1.1) ministrante ż

źródła: