| Uwaga |
|---|
koryto
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
koryto (język polski)
koryto (1.3) rzeki
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) podłużny pojemnik przeznaczony do pojenia i karmienia zwierząt domowych
- (1.2) zawartość koryta (1.1)
- (1.3) hydrol. miejsce płynięcia rzeki, jej biegu; może być inne od jej obecnego przebiegu
- (1.4) pot. przen. iron. źródło znacznych dochodów, posada, zazwyczaj publiczna, zapewniająca duże dochody
- (1.5) pot. przen. pogard. wyżywienie
- (1.6) daw. statek rzeczny do spławiania zboża[1]
- (1.7) daw. gw. (Warszawa) kareta[2]
- (1.8) gw. (Warszawa) jedzenie[3]
- odmiana:
- (1.1-7)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koryto koryta dopełniacz koryta koryt celownik korytu korytom biernik koryto koryta narzędnik korytem korytami miejscownik korycie korytach wołacz koryto koryta
- przykłady:
- (1.1) Stado świń podeszło do koryta i zaczęło pić.
- (1.2) Te zwierzęta zjadły całe koryto żarcia.
- (1.4) Dla niego najważniejsze jest koryto.
- składnia:
- synonimy:
- (1.4) żłób
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- pchać się jak świnia do koryta
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.7) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kareta
- (1.8) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jedzenie
- angielski: (1.1) trough; (1.3) river bed
- dolnołużycki: (1.1) kóryto n
- esperanto: (1.1) trogo; (1.3) fluejo
- francuski: (1.1) auge ż
- górnołużycki: (1.1) korto n
- kataloński: (1.3) llera ż
- niemiecki: (1.1) Trog m; (1.3) Flußbett n
- rosyjski: (1.1) корыто n; (1.3) русло n; (1.4) кормушка ż
- słowacki: (1.1) koryto n; (1.3) koryto n
- szwedzki: (1.2) bädd w
- ukraiński: (1.1) корито n; (1.3) русло n
- włoski: (1.1) trogolo m
- źródła:
- ↑
Hasło koryto w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Bronisław Wieczorkiewicz, Gwara warszawska dawniej i dziś, wyd. drugie rozszerzone, PIW, Warszawa 1968, s. 12.
- ↑ Eugeniusz Jaczewski, Gwara miejska Warszawy, „Poradnik Językowy” nr 9/1938–1939, s. 175.
- ↑ Hasło koryto w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2006, ISBN 83-08-03648-1.
koryto (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koryto koryta dopełniacz koryta koryt celownik korytu korytům biernik koryto koryta wołacz koryto koryta miejscownik korytě / korytu korytech narzędnik korytem koryty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
koryto (język słowacki)
riečne koryto (1.2)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: