dziedziczyć

dziedziczyć (język polski)

wymowa:

IPA: [ʥ̑ɛ̇ˈʥ̑iʧ̑ɨʨ̑], AS: [ʒ́ėʒ́ičyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art. ​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odziedziczyć)

(1.1) otrzymywać majątek (spadek) lub tytuł szlachecki po czyjejś śmierci

(1.2) być uprawnionym do takiego otrzymania

(1.3) o potomstwie organizmów żywych: przejmować cechy przodka

(1.4) inform. w programowaniu obiektowym o klasie będącej pochodną innej klasy; zob. też dziedziczenie (programowanie) w Wikipedii

(1.5) inform. mieć takie same uprawnienia jak obiekt nadrzędny (folder, grupa użytkowników)

odmiana:

(1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		dziedziczyć
czas teraźniejszy		dziedziczę	dziedziczysz	dziedziczy	dziedziczymy	dziedziczycie	dziedziczą
czas przeszły	m	dziedziczyłem	dziedziczyłeś	dziedziczył	dziedziczyliśmy	dziedziczyliście	dziedziczyli
	ż	dziedziczyłam	dziedziczyłaś	dziedziczyła	dziedziczyłyśmy	dziedziczyłyście	dziedziczyły
	n	dziedziczyłom	dziedziczyłoś	dziedziczyło
tryb rozkazujący		niech dziedziczę	dziedzicz	niech dziedziczy	dziedziczmy	dziedziczcie	niech dziedziczą
pozostałe formy czas przyszły m będę dziedziczył, będę dziedziczyć będziesz dziedziczył, będziesz dziedziczyć będzie dziedziczył, będzie dziedziczyć będziemy dziedziczyli, będziemy dziedziczyć będziecie dziedziczyli, będziecie dziedziczyć będą dziedziczyli, będą dziedziczyć ż będę dziedziczyła, będę dziedziczyć będziesz dziedziczyła, będziesz dziedziczyć będzie dziedziczyła, będzie dziedziczyć będziemy dziedziczyły, będziemy dziedziczyć będziecie dziedziczyły, będziecie dziedziczyć będą dziedziczyły, będą dziedziczyć n będę dziedziczyło, będę dziedziczyć będziesz dziedziczyło, będziesz dziedziczyć będzie dziedziczyło, będzie dziedziczyć czas zaprzeszły m dziedziczyłem był dziedziczyłeś był dziedziczył był dziedziczyliśmy byli dziedziczyliście byli dziedziczyli byli ż dziedziczyłam była dziedziczyłaś była dziedziczyła była dziedziczyłyśmy były dziedziczyłyście były dziedziczyły były n dziedziczyłom było dziedziczyłoś było dziedziczyło było forma bezosobowa czasu przeszłego dziedziczono tryb przypuszczający m dziedziczyłbym, byłbym dziedziczył dziedziczyłbyś, byłbyś dziedziczył dziedziczyłby, byłby dziedziczył dziedziczylibyśmy, bylibyśmy dziedziczyli dziedziczylibyście, bylibyście dziedziczyli dziedziczyliby, byliby dziedziczyli ż dziedziczyłabym, byłabym dziedziczyła dziedziczyłabyś, byłabyś dziedziczyła dziedziczyłaby, byłaby dziedziczyła dziedziczyłybyśmy, byłybyśmy dziedziczyły dziedziczyłybyście, byłybyście dziedziczyły dziedziczyłyby, byłyby dziedziczyły n dziedziczyłobym, byłobym dziedziczyło dziedziczyłobyś, byłobyś dziedziczyło dziedziczyłoby, byłoby dziedziczyło imiesłów przymiotnikowy czynny m dziedziczący, niedziedziczący ż dziedzicząca, niedziedzicząca dziedziczące, niedziedziczące n dziedziczące, niedziedziczące imiesłów przysłówkowy współczesny dziedzicząc, nie dziedzicząc rzeczownik odczasownikowy dziedziczenie, niedziedziczenie

przykłady:

(1.1) Ten stary zegar odziedziczyłem po moim dziadku.

(1.2) Książę Karol dziedziczy tron Anglii po Elżbiecie II (= drugiej).

(1.3) Mój syn odziedziczył po moim mężu odstające uszy.

(1.4) Klasa „Wikipedysta” dziedziczy po klasie „Internauta”.

(1.5) Pamiętaj, że podfolder musi dziedziczyć uprawnienia, żeby dostęp do niego mieli ci sami użytkownicy.

składnia:

(1) dziedziczyć + B. (nie dziedziczyć + D.) po + Ms.

(1.4) dziedziczyć z + D.

kolokacje:

(1.1-2) dziedziczyć samochód/dom/majątek/długi/… po ojcu/wujku/babci/…

(1.3) dziedziczyć cechy/charakter/wygląd/…

(1.5) dziedziczyć uprawnienia

synonimy:

(1.1) przyjmować spadek

(1.2) następować, być następcą

(1.3) dk. wrodzić się

antonimy:

(1.1) zapisywać (coś komuś)

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziedzictwo n, dziedzic m, dziedziczka ż, dziedziczność ż, dziedziczenie n, odziedziczenie n, wydziedziczenie n

czas. odziedziczyć dk., wydziedziczyć dk.

przym. dziedziczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) tylko w aspekcie niedokonanym

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) inherit, come into; (1.2) inherit, come into; (1.3) inherit, come into; (1.4) inherit; (1.5) inherit
• duński: (1.1) arve; (1.2) arve; (1.3) arve
• esperanto: (1) heredi
• francuski: (1.1) hériter
• hiszpański: (1.1) heredar; (1.2) heredar
• interlingua: (1) hereditar
• islandzki: (1.1) erfa; (1.2) erfa; (1.3) erfa
• kataloński: (1.1) heretar; (1.2) heretar
• niemiecki: (1.1) erben; (1.2) erben; (1.3) erben
• rosyjski: (1.1) наследовать; (1.2) наследовать; (1.3) наследовать
• szwedzki: (1.1) ärva; (1.2) ärva; (1.3) ärva
• ukraiński: (1.1) спадкувати; (1.2) спадкувати; (1.3) спадкувати
• wilamowski: (1.1) erba; (1.2) erba; (1.3) erba

źródła: