dziedzictwo

dziedzictwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dobra zachowane dla następnych pokoleń

(1.2) majątek przejęty po kimś

(1.3) prawo przekazywania czegoś

odmiana:

przykłady:

(1.1) Nie powinniśmy zapominać o naszym dziedzictwie kulturowym.

składnia:

kolokacje:

(1.1) architektoniczne dziedzictwo • dziedzictwo kulturowe • literackie dziedzictwo • światowe dziedzictwo • wiekowe dziedzictwo

synonimy:

(1.1) spuścizna, scheda, sukcesja, puścizna, ojcowizna, patrymonium, dorobek

(1.2) spadek, scheda, dorobek

(1.3) dziedziczenie, dziedziczność

antonimy:

(1.2) wydziedziczenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziedzic m, dziedziczka ż, dziedziczność ż, dziedziczenie n, odziedziczenie n, wydziedziczenie n

czas. dziedziczyć ndk., wydziedziczyć dk.

przym. dziedziczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) heritage, inheritance, legacy, patrimony; (1.2) heirloom, hereditament, inheritance, legacy, heirdom, heirship; (1.3) devolution, inheritance
• białoruski: (1.1) спадчына ż; (1.2) спадчына ż; (1.3) спадчына ż
• hiszpański: (1.1) herencia ż, legado m; (1.2) herencia ż, patrimonio m; (1.3) herencia ż, transmisión ż
• kaszubski: (1.1) spôdkòwizna ż, doróbk m; (1.2) spôdkòwizna ż, dzedzëctwò n
• słowacki: (1.1) dedičstvo n

źródła: