debiut

debiut (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdɛbʲjut], AS: [debʹi ̯ut], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wydarzenie, kiedy ktoś wykonuje po raz pierwszy publicznie jakąś czynność w jakiejś dziedzinie

(1.2) szach. początkowa faza partii szachów; zob. też otwarcie szachowe w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	debiut	debiuty
dopełniacz	debiutu	debiutów
celownik	debiutowi	debiutom
biernik	debiut	debiuty
narzędnik	debiutem	debiutami
miejscownik	debiucie	debiutach
wołacz	debiucie	debiuty

przykłady:

(1.1) Ten piłkarz strzelił w swoim reprezentacyjnym debiucie dwie bramki.

(1.2) On gra w szachy jak amator, bo nie zna żadnych debiutów.

składnia:

kolokacje:

(1.2) debiut otwarty / półotwarty / zamknięty • debiut centralny / gońca / Birda / Larsena • przewaga w debiucie

synonimy:

(1.2) otwarcie

antonimy:

(1.2) końcówka

hiperonimy:

hiponimy:

(1.2) gambit, obrona, partia

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. debiutant m, debiutantka ż, debiutowanie n, debiucik mrz

przym. debiutancki, debiutowy

czas. debiutować

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros. дебют, niem. Debüt, franc. début

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) debut
• chorwacki: (1.1) debi m
• duński: (1.1) debut w
• esperanto: (1.1) debuto
• francuski: (1.1) début m
• hiszpański: (1.1) debut m, estreno m
• kataloński: (1.1) debut m
• niemiecki: (1.1) Debüt n
• rosyjski: (1.1) дебют m; (1.2) дебют m
• ukraiński: (1.1) дебют m; (1.2) дебют m
• włoski: (1.1) esordio m

źródła: