debiutant

debiutant (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten kto debiutuje, odbywa swoje pierwsze wystąpienia (w szczególności to jedno pierwsze) w nowej funkcji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	debiutant	debiutanci
dopełniacz	debiutanta	debiutantów
celownik	debiutantowi	debiutantom
biernik	debiutanta	debiutanci
narzędnik	debiutantem	debiutantami
miejscownik	debiutancie	debiutantach
wołacz	debiutancie	debiutanci

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) początkujący, nowicjusz, pot. zielony, żółtodziób; daw. nowak, fryc

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. debiut mrz, debiutowanie n, zadebiutowanie n, debiutanckość ż

forma żeńska debiutantka ż

przym. debiutancki, debiutowy

czas. debiutować ndk., zadebiutować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. débutant

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) debutant
• białoruski: (1.1) дэбютант m
• czeski: (1.1) debutant m
• francuski: (1.1) débutant m
• hiszpański: (1.1) debutante m
• litewski: (1.1) debiutantas m
• nowogrecki: (1.1) αρχάριος m
• rosyjski: (1.1) дебютант m
• rusiński: (1.1) дебутант m
• słowacki: (1.1) debutant m
• ukraiński: (1.1) дебютант m
• włoski: (1.1) debuttante m

źródła: