Uwaga |
---|
darń
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
darń (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zwarty splot trawy, czasem wraz z innymi roślinami, silnie związany z wierzchnią warstwą gleby; pocięta na płaty używana jest jako umocnienie skarp, nasypów, mogił; zob. też darń w Wikipedii
- (1.2) splot korzeni oraz pędów roślin (nie traw) tworzących ścisłą powierzchnię na ziemi lub wodzie
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik darń darnie dopełniacz darni darni celownik darni darniom biernik darń darnie narzędnik darnią darniami miejscownik darni darniach wołacz darni darnie
- przykłady:
- (1.1) Oprócz tego szczątka budowli sczerniałego na horodyszczu nie było nic: ani drzewa, ani kamienia, pokrywała je darń, skąpe zioła i stare kretowiny[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) darnina
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) gleba
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *dŕ̥nъ, prasł. *dŕ̥no; od tego samego pierwiastka, który tkwi w czasowniku drzeć[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ J. I. Kraszewski: Stara baśń.
- ↑ Roztrząsania, „Poradnik Językowy” nr 4/1912, s. 72.