Uwaga |
---|
Kyzył
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Kyzył (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, w geograficznym środku Azji, stolica Republiki Tuwy[1]; zob. też Kyzył w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kyzył Kyzyły dopełniacz Kyzyłu[2] Kyzyłów celownik Kyzyłowi Kyzyłom biernik Kyzył Kyzyły narzędnik Kyzyłem Kyzyłami miejscownik Kyzyle Kyzyłach wołacz Kyzyle Kyzyły
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Kyzyle • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Kyzyłu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Kyzyłu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Kyzyłu • mieszkaniec / mieszkanka Kyzyłu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Kyzyle • pochodzić z Kyzyłu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Kyzyłu
- synonimy:
- (1.1) hist. Białocarsk (do 1918), hist. Chem-Bełdyr (1918-1926)
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Kyzyl
- białoruski: (1.1) Кызыл m
- bułgarski: (1.1) Кизил m
- niemiecki: (1.1) Kysyl n
- rosyjski: (1.1) Кызыл m
- słowacki: (1.1) Kyzyl m
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 223.
- ↑ Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński, Polskie nazewnictwo geograficzne świata, PWN, Warszawa 1959, s. 184.