Uwaga |
---|
Kulab
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Kulab (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. miasto w południowym Tadżykistanie[1]; zob. też Kulab w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kulab Kulaby dopełniacz Kulabu[2] Kulabów celownik Kulabowi Kulabom biernik Kulab Kulaby narzędnik Kulabem Kulabami miejscownik Kulabie Kulabach wołacz Kulabie Kulaby
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Kulabie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Kulabu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Kulabu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Kulabu • mieszkaniec / mieszkanka Kulabu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Kulabie • pochodzić z Kulabu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Kulabu
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Kulob
- białoruski: (1.1) Куляб
- francuski: (1.1) Kulob
- hiszpański: (1.1) Kulob
- litewski: (1.1) Kulobas
- niemiecki: (1.1) Kulob
- rosyjski: (1.1) Куляб
- ukraiński: (1.1) Куляб
- włoski: (1.1) Külob
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 480.
- ↑ Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński, Polskie nazewnictwo geograficzne świata, PWN, Warszawa 1959, s. 227.