Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

Firlejówka

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Firlejówka (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Marmuszowice, wieś na Ukrainie (polski egzonim wariantowy)[1][2][3]; zob. też Marmuszowice w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Firlejówce • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Firlejówki • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Firlejówki • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Firlejówki • mieszkaniec / mieszkanka Firlejówki • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Firlejówce • pochodzić z Firlejówki • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Firlejówki
synonimy:
(1.1) Marmuszowice
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wieś
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. firlejówecki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zmiany na 93 posiedzeniu KSNG http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/zmiany_egzonimow/zmiany_egzonimow_na_93_posiedzeniu.pdf
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 314.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło Firlejówka w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack. Warszawa, 1881.