| Uwaga |
|---|
Białopole
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Białopole (język polski)
herb Białopola (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto na wschodzie Ukrainy, w obwodzie sumskim, siedziba rejonu białopolskiego[1][2]; zob. też Białopole (Ukraina) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Białopole Białopola dopełniacz Białopola Białopoli celownik Białopolu Białopolom biernik Białopole Białopola narzędnik Białopolem Białopolami miejscownik Białopolu Białopolach wołacz Białopole Białopola
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Białopolu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Białopola • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Białopola • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Białopola • mieszkaniec / mieszkanka Białopola • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Białopolu • pochodzić z Białopola • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Białopola
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. białopolanin mos, białopolanka ż
- przym. białopolski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 308.
- ↑ Hasło Białopole w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna. Warszawa, 1880.