Uwaga |
---|
Białokurowicze
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Białokurowicze (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
- (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie oleskim obwodu żytomierskiego, położona u źródeł rzeki Żerem[1][2]
- (1.2) geogr. zob. Białokurowicze Nowe
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba mnoga mianownik Białokurowicze dopełniacz Białokurowicz celownik Białokurowiczom biernik Białokurowicze narzędnik Białokurowiczami miejscownik Białokurowiczach wołacz Białokurowicze
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Białokurowiczach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Białokurowicz • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Białokurowicz • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Białokurowicz • mieszkaniec / mieszkanka Białokurowicz • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Białokurowiczach • pochodzić z Białokurowicz • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Białokurowicz
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wieś
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1)
- przym. białokurowicki
- (1.2)
- przym. białokurowiecki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) Белокоровичи
- ukraiński: (1.1) Білокоровичі
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 308.
- ↑ Hasło Białokurowicze w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo. Warszawa, 1900.