| Uwaga |
|---|
Żytawa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Żytawa (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Żytawa dopełniacz Żytawy celownik Żytawie biernik Żytawę narzędnik Żytawą miejscownik Żytawie wołacz Żytawo
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Żytawie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Żytawy • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Żytawy • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Żytawy • mieszkaniec / mieszkanka Żytawy • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Żytawie • pochodzić z Żytawy • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Żytawy
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. żytawianin mos, żytawianka ż
- przym. żytawski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od słowa żyto[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) Žitava
- górnołużycki: (1.1) Žitawa
- niemiecki: (1.1) Zittau
- słowacki: (1.1) hist. Žitava ż
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 206.
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 336.