Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

Żory

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: Žory

Żory (język polski)

rynek w Żorach (1.1)
wymowa:
IPA[ˈʒɔrɨ], ASory] ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce; zob. też Żory w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blp, [1]
przykłady:
(1.1) Jutro jadę do Żor na urodziny ciotki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Żorach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Żor • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Żor • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Żor • mieszkaniec / mieszkanka Żor • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Żorach • pochodzić z Żor • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Żor • flaga / herb Żor
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) miasto
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żor mrz, żorzanin mos, żorzanka ż
przym. żorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Nazwa jest w postaci dialektycznej, z punktu widzenia etymologii powinna brzmieć Żary[2]. W gwarze na Śląsku Cieszyńskim żor to wypalony w lesie teren, w lm żory[3].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Rospond, Słownik etymologiczny miast i gmin PRL, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, Łódź 1984, ISBN 83-04-01090-9, s. 461.
  2. Kazimierz Nitsch, O nazwach kilku miast śląskich, „Język Polski” nr 4, wrzesień-październik 1922, s. 10-12.
  3. Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.