zjednoczenie

zjednoczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌzʲjɛdnɔˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [zʹi ̯ednočẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) polit. hist. powstanie jednolitego państwa z dwóch lub więcej dotychczas niepodległych państw; zob. też zjednoczenie (polityka) w Wikipedii

(1.2) organizacja powstała w wyniku połączenia organizacji, instytucji o podobnym profilu i zakresie działalności

(1.3) przen. połączenie się, stanie się jednością

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zjednoczenie	zjednoczenia
dopełniacz	zjednoczenia	zjednoczeń
celownik	zjednoczeniu	zjednoczeniom
biernik	zjednoczenie	zjednoczenia
narzędnik	zjednoczeniem	zjednoczeniami
miejscownik	zjednoczeniu	zjednoczeniach
wołacz	zjednoczenie	zjednoczenia

przykłady:

(1.3) Kapłan zaznaczył, że w ten sposób coraz bardziej oddziela się poczęcie dziecka od obcowania płciowego kobiety i mężczyzny, gdy to właśnie cielesne zjednoczenie kobiety i mężczyzny jest jedynym właściwym miejscem na pojawienie się nowego ludzkiego życia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zjednoczenie Niemiec / Włoch • zjednoczenie państwa po okresie rozbicia dzielnicowego

synonimy:

(1.2) unia

antonimy:

(1.1) rozpad, rozbicie dzielnicowe; inkorporacja, wcielenie; aneksja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jednoczenie n, jedynak mos

czas. jednoczyć ndk., zjednoczyć dk.

przym. zjednoczeniowy, zjednoczony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. zjednoczyć + -enie

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) bashkim
• angielski: (1.1) unification; (1.2) union
• arabski: (1.1) وحدة ż (waħida)
• duński: (1.1) forening w; (1.2) forening w, forbund n, union w
• dzongkha: (1.1) ཆིག་སྒྲིལ (chig sgril)
• esperanto: (1.2) unio
• hiszpański: (1.1) unión ż, unificación ż, federación ż; (1.2) unión ż, asociación ż, comunidad ż
• rosyjski: (1.1) объединение n (ob″edinenie)
• włoski: (1.1) unificazione ż, unione ż

źródła: