| Uwaga |
|---|
inkorporacja
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
inkorporacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩŋkɔrpɔˈraʦ̑ʲja], AS: [ĩŋkorporacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) polit. wcielenie, włączenie do jakiejś całości, zwłaszcza jednego terytorium w innego państwa
- (1.2) praw. zebranie przepisów w usystematyzowaną całość
- (1.3) jęz. zjawisko włączania do orzeczenia dopełnieniowych określeń zaimkowych lub rzeczownikowych[1]
- (1.4) rzad. przest. uosobienie, wcielenie[2]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inkorporacja inkorporacje dopełniacz inkorporacji inkorporacji / przest. inkorporacyj[3] celownik inkorporacji inkorporacjom biernik inkorporację inkorporacje narzędnik inkorporacją inkorporacjami miejscownik inkorporacji inkorporacjach wołacz inkorporacjo inkorporacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. inkorporować ndk.
- przym. inkorporacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. incorporatio → wcielenie[4]
- uwagi:
- por. ekskorporacja
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) incorporation
- niemiecki: (1.1) Anschluss m, Einverleibung ż, Inkorporation ż
- rosyjski: (1.1) инкорпорация ż
- ukraiński: (1.1) інкорпорація ż; (1.2) інкорпорація ż; (1.3) інкорпорація ż
- źródła:
- ↑
Hasło inkorporacja w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło inkorporacja w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło inkorporacja w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.