Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

węgierka

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Podobna pisownia Podobna pisownia: Węgierka

węgierka (język polski)

węgierka (1.1)
węgierka (1.6)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogrod. bot. odmiana śliwy o ciemnogranatowych (fioletowych), owalnych, bardzo słodkich owocach z żółtym miąższem; zob. też węgierka zwykła w Wikipedii
(1.2) daw. szlachecki ubiór wierzchni, zbliżony do kontusza, zapinany pod szyję i bogato szamerowany z przodu; lekka czamara; później krótszy obcisły żakiet męski wyszywany na piersiach
(1.3) daw. męskie bądź kobiece nakrycie głowy w stylu węgierskim (czapka lub damski kapelusz)
(1.4) daw. pot. rodzaj krótkiej fajki drewnianej
(1.5) muz. szybki taniec wirowy, odmiana polki
(1.6) pot. szabla typu węgierskiego ze słabo wygiętą głownią, prostym jelcem i otwartą rękojeścią
odmiana:
przykłady:
(1.1) Przy każdym dotknięciu spadały gradem ze wstrząsanego drzewa śliwki węgierki, dojrzałe, fioletowe, ze złotymi kroplami wosku i z liliowym puszkiem[1].
(1.2) Skrzywił się zaczepiony, bo i nazwanie taratatki jego węgierką było uwłaczające[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) słodkie węgierki
synonimy:
(1.1) reg. (Poznań) damascenka[3][4]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.3) batorówka, magierka, garybaldka
(1.6) batorówka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Węgier mos, Węgierka ż, węgierski mrz, węgrzyn mzw, węgierskość ż
przym. węgierski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
„węgierka” w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego
  1. Eliza Orzeszkowa, Melancholicy.
  2. Józef Ignacy Kraszewski, Jak się pan Paweł żenił i jak się ożenił.
  3. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 246.
  4. Kazimierz Nitsch, Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 265.