unikat

unikat (język polski)

wymowa:

IPA: [ũˈɲikat], AS: [ũńikat], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzecz szczególna, niepowtarzalna, jedyna w swoim rodzaju

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	unikat	unikaty
dopełniacz	unikatu	unikatów
celownik	unikatowi	unikatom
biernik	unikat	unikaty
narzędnik	unikatem	unikatami
miejscownik	unikacie	unikatach
wołacz	unikacie	unikaty

przykłady:

(1.1) Jest obecnie jedyną synagogą w kraju należącą do tzw. polskiego typu, która przetrwała do dziś i jest określana jako unikat na skalę światową.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) biały kruk

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. unikatowość ż, unikalność ż, unikacik mrz

przym. unikatowy, unikalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) unique
• duński: (1.1) unikum n
• niemiecki: (1.1) Unikat n
• slovio: (1.1) unikat (уникат)
• ukraiński: (1.1) унікат m, унікум m

źródła:

unikat (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) unikać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

unikat (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

уникат

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) unikat

odmiana:

(1.1) lm unikatis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: