unikalny

unikalny (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) unikatowy, wyjątkowy, rzadko spotykany

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	unikalny		unikalna	unikalne	unikalni	unikalne
dopełniacz	unikalnego		unikalnej	unikalnego	unikalnych
celownik	unikalnemu		unikalnej	unikalnemu	unikalnym
biernik	unikalnego	unikalny	unikalną	unikalne	unikalnych	unikalne
narzędnik	unikalnym		unikalną	unikalnym	unikalnymi
miejscownik	unikalnym		unikalnej	unikalnym	unikalnych
wołacz	unikalny		unikalna	unikalne	unikalni	unikalne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rzadki, jedyny w swoim rodzaju, niezwykły, nadzwyczajny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. unikalność ż, unikat m, unikatowość ż

przym. unikatowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Jest to wyraz krytykowany przez wielu językoznawców jako łamiący zasady gramatyczne; jego budowa słowotwórcza wskazuje na znaczenie 'taki, który daje się unikać' (pol. unikać + -alny). Niektórzy lingwiści naciskają na używanie przymiotnika unikatowy zamiast unikalny (takie stanowisko prezentował m.in. Witold Doroszewski), jednak jest to formacja bardzo zakorzeniona w języku polskim i trudno ją z niego wyrugować.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) unique
• arabski: (1.1) وحيد
• białoruski: (1.1) унікальны
• bułgarski: (1.1) уникален
• esperanto: (1.1) unika, rara
• francuski: (1.1) unique
• gruziński: (1.1) ერთადერთი
• interlingua: (1.1) unic
• islandzki: (1.1) sjaldgæfur
• japoński: (1.1) 独特(どくとく)
• rosyjski: (1.1) уникальный
• slovio: (1.1) unikatju
• szwedzki: (1.1) unik
• tajski: (1.1) เอก
• ukraiński: (1.1) унікальний

źródła: