jedyny w swoim rodzaju

jedyny w swoim rodzaju (język polski)

wymowa:

IPA: [jɛˈdɨ̃nɨ ˈf‿sfɔ^jĩm rɔˈʣ̑aju], AS: [i ̯edỹny f‿sfo^i ̯ĩm roʒai ̯u], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.• nazal.• epenteza i ̯ • przyim. nie tw. syl. ​

znaczenia:

fraza przymiotnikowa

(1.1) taki, który jest unikatem

odmiana:

(1.1) związek rządu,

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	jedyny w swoim rodzaju		jedyna w swoim rodzaju	jedyne w swoim rodzaju	jedyni w swoim rodzaju	jedyne w swoim rodzaju
dopełniacz	jedynego w swoim rodzaju		jedynej w swoim rodzaju	jedynego w swoim rodzaju	jedynych w swoim rodzaju
celownik	jedynemu w swoim rodzaju		jedynej w swoim rodzaju	jedynemu w swoim rodzaju	jedynym w swoim rodzaju
biernik	jedynego w swoim rodzaju	jedyny w swoim rodzaju	jedyną w swoim rodzaju	jedyne w swoim rodzaju	jedynych w swoim rodzaju	jedyne w swoim rodzaju
narzędnik	jedynym w swoim rodzaju		jedyną w swoim rodzaju	jedynym w swoim rodzaju	jedynymi w swoim rodzaju
miejscownik	jedynym w swoim rodzaju		jedynej w swoim rodzaju	jedynym w swoim rodzaju	jedynych w swoim rodzaju
wołacz	jedyny w swoim rodzaju		jedyna w swoim rodzaju	jedyne w swoim rodzaju	jedyni w swoim rodzaju	jedyne w swoim rodzaju

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jedyny, unikatowy, unikalny, szczególny, wyjątkowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) one-of-a-kind, one of a kind
• esperanto: (1.1) unika
• hiszpański: (1.1) único en su especie, único, singular
• rosyjski: (1.1) единственный в своём роде
• szwedzki: (1.1) ensam i sitt slag
• włoski: (1.1) unico nel suo genere

źródła: