unikać

unikać (język polski)

wymowa:

IPA: [ũˈɲikaʨ̑], AS: [ũńikać], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. uniknąć)

(1.1) starać się nie mieć kontaktu z kimś lub czymś

odmiana:

(1.1) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		unikać
czas teraźniejszy		unikam	unikasz	unika	unikamy	unikacie	unikają
czas przeszły	m	unikałem	unikałeś	unikał	unikaliśmy	unikaliście	unikali
	ż	unikałam	unikałaś	unikała	unikałyśmy	unikałyście	unikały
	n	unikałom	unikałoś	unikało
tryb rozkazujący		niech unikam	unikaj	niech unika	unikajmy	unikajcie	niech unikają
pozostałe formy czas przyszły m będę unikał, będę unikać będziesz unikał, będziesz unikać będzie unikał, będzie unikać będziemy unikali, będziemy unikać będziecie unikali, będziecie unikać będą unikali, będą unikać ż będę unikała, będę unikać będziesz unikała, będziesz unikać będzie unikała, będzie unikać będziemy unikały, będziemy unikać będziecie unikały, będziecie unikać będą unikały, będą unikać n będę unikało, będę unikać będziesz unikało, będziesz unikać będzie unikało, będzie unikać czas zaprzeszły m unikałem był unikałeś był unikał był unikaliśmy byli unikaliście byli unikali byli ż unikałam była unikałaś była unikała była unikałyśmy były unikałyście były unikały były n unikałom było unikałoś było unikało było forma bezosobowa czasu przeszłego unikano tryb przypuszczający m unikałbym, byłbym unikał unikałbyś, byłbyś unikał unikałby, byłby unikał unikalibyśmy, bylibyśmy unikali unikalibyście, bylibyście unikali unikaliby, byliby unikali ż unikałabym, byłabym unikała unikałabyś, byłabyś unikała unikałaby, byłaby unikała unikałybyśmy, byłybyśmy unikały unikałybyście, byłybyście unikały unikałyby, byłyby unikały n unikałobym, byłobym unikało unikałobyś, byłobyś unikało unikałoby, byłoby unikało imiesłów przymiotnikowy czynny m unikający, nieunikający ż unikająca, nieunikająca unikające, nieunikające n unikające, nieunikające imiesłów przymiotnikowy bierny m unikany unikani ż unikana unikane n unikane imiesłów przysłówkowy współczesny unikając, nie unikając rzeczownik odczasownikowy unikanie, nieunikanie

przykłady:

składnia:

(1.1) unikać + D.

kolokacje:

(1.1) unikać kontroli / ludzi / płacenia / komisji / sądu / zagrożeń / manipulacji / pokarmów / błędów / pułapek / strat / stresu / przemęczania się / pracy

synonimy:

(1.1) omijać, stronić, wystrzegać się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. unik m, unikanie n, uniknięcie n

przym. nieunikniony

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. uchodzić

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) avoid
• arabski: (1.1) اتقى, تجنب
• duński: (1.1) undgå, undvige
• francuski: (1.1) éluder, éviter
• hawajski: (1.1) ʻalo
• hiszpański: (1.1) evitar, eludir
• islandzki: (1.1) forðast
• niemiecki: (1.1) vermeiden
• nowogrecki: (1.1) αποφεύγω
• rosyjski: (1.1) избегать
• rumuński: (1.1) se păzi
• szwedzki: (1.1) undvika, sky
• ukraiński: (1.1) уникати
• węgierski: (1.1) elkerül

źródła: