rekolekcje

rekolekcje (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) w katolicyzmie nauki połączone z eucharystią, mające na celu umocnienie wiary i odnowę moralną; zob. też rekolekcje w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	rekolekcje
dopełniacz	rekolekcji / przest. rekolekcyj
celownik	rekolekcjom
biernik	rekolekcje
narzędnik	rekolekcjami
miejscownik	rekolekcjach
wołacz	rekolekcje

przykłady:

(1.1) Byłem na rekolekcjach w Medziugorie.

(1.1) Rozpoczęły się rekolekcje dla kapłanów, które w dniach 21-26 lipca 2014 poprowadzi O. John Bashobora, charyzmatyczny kapłan z Ugandy.

(1.1) Jurek co roku spędzał dwa tygodnie pod Tatrami, biorąc udział w rekolekcjach oazowych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) rekolekcje parafialne / adwentowe / wielkopostne / kapłańskie / tygodniowe / wakacyjne / wędrowne / stanowe / zakonne / charyzmatyczne / oazowe / ignacjańskie / w milczeniu / radiowe / internetowe / zamknięte • być na / uczestniczyć w rekolekcjach • odbywać / prowadzić / głosić / jechać na / udawać się na rekolekcje

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rekolekcjonista m, rekolektant m, rekolektantka ż

przym. rekolekcyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. rekolekcja < łac. recollectio → wewnętrzne skupienie < łac. recolligere → zebrać, zgromadzić ponownie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) retreat
• francuski: (1.1) retraite ż
• holenderski: (1.1) retraite
• portugalski: (1.1) retiro m
• rosyjski: (1.1) ретрит m, ритрит m
• ukraiński: (1.1) ретрит m, ритрит m
• włoski: (1.1) ritiro m, esercizi spirituali

źródła: