milczenie

milczenie (język polski)

wymowa:

​, IPA: [mʲilˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [mʹilčẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) nieodzywanie się, niemówienie

(1.2) rzecz. odczas. od milczeć

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	milczenie	milczenia
dopełniacz	milczenia	milczeń
celownik	milczeniu	milczeniom
biernik	milczenie	milczenia
narzędnik	milczeniem	milczeniami
miejscownik	milczeniu	milczeniach
wołacz	milczenie	milczenia

przykłady:

(1.1) Naczelnik, tęgi, rudobrody Niemiec, nakazawszy im znakiem milczenie, począł następnie nasłuchiwać.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zachować / zachowywać / nakazać / nakazywać milczenie • zmusić / zmuszać do milczenia • milczenie o czymś

synonimy:

antonimy:

(1.1) mowa, niemilczenie

(1.2) mówienie, niemilczenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zamilknięcie n, milczek m, zmilczenie n, zmilczanie n, przemilczenie n, milkliwość ż

czas. przemilczeć, milczeć ndk., zamilknąć dk., zmilczeć dk., zmilczać ndk.

przym. milczący

związki frazeologiczne:

mowa jest srebrem, a milczenie złotem • zapuścić kurtynę milczenia / zapuszczać kurtynę milczenia • grobowe milczenie • milczenie owiec • zmowa milczenia • milczenie bliższe chytrości niż dobroci • milczenie Buddy • milczenie skarb wszelkiej polityki • albo milczeć, albo co lepszego mówić nad milczenie • milczenie głupiego uda za mądrego • przerywać milczenie

etymologia:

uwagi:

zob. też milczenie w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) silence
• arabski: (1.1) سكوت, هدوء, صمت
• białoruski: (1.1) маўчанне n
• bułgarski: (1.1) мълчание n; (1.2) мълчане n, мълчене n
• esperanto: (1.1) silento, muteco
• francuski: (1.1) silence ż
• gudźarati: (1.1) ચુપકીદી ż (cupakīdī)
• hiszpański: (1.1) callada ż, silencio m
• nowogrecki: (1.1) σιωπή ż
• portugalski: (1.1) silêncio
• rosyjski: (1.1) молчание n
• ukraiński: (1.1) мовчання n
• włoski: (1.1) silenzio m

źródła: