| Uwaga |
|---|
mięta
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
mięta (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bot. Mentha[1], ziele z rodziny wargowych o charakterystycznym zapachu; zob. też mięta w Wikipedii
- (1.2) napar, herbata z mięty (1.1)
- (1.3) pot. coś nieistotnego, łatwego
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny, rodzaj żeński, od czasownika: miąć
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mięta mięty dopełniacz mięty mięt celownik mięcie miętom biernik miętę mięty narzędnik miętą miętami miejscownik mięcie miętach wołacz mięto mięty
- przykłady:
- (1.1) Pod płotem rosła mięta pieprzowa.
- (1.2) Mięta jest smacznym i zdrowym napojem.
- (1.3) Ten egzamin to mięta. Wszystko umiem na blachę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mięta pieprzowa
- (1.2) parzyć / pić miętę
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- czuć miętę
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mint
- arabski: (1.1) نعناع
- baskijski: menda
- białoruski: (1.1) мята ż
- czeski: (1.1) máta ż
- dolnołużycki: (1.1) mjetwej ż
- duński: (1.1) mynte
- esperanto: (1.1) mento
- fiński: (1.1) minttu
- francuski: (1.1) menthe ż
- górnołużycki: (1.1) mjatwička, mjetlička
- hebrajski: (1.1) נענה ż, מינתה ż
- hiszpański: (1.1) menta ż
- holenderski: (1.1) munt
- interlingua: (1.1) mentha
- islandzki: (1.1) minta ż
- japoński: (1.1) ミント (minto)
- jidysz: (1.1) מינץ ż (minc)
- kazachski: (1.1) жалбыз
- koreański: (1.1) 박하 (pakha)
- litewski: (1.1) mėta ż
- łaciński: (1.1) mentha ż
- niemiecki: (1.1) Minze ż
- nowogrecki: (1.1) μέντα ż
- rosyjski: (1.1) мята ż
- rumuński: (1.1) mentă ż
- słowacki: (1.1) mäta
- szwedzki: (1.1) mynta
- ukraiński: (1.1) м'ята ż
- walijski: (1.1) mintys
- wilamowski: (1.1) mjynta ż, minc ż; (1.2) mjynta ż, minc ż
- źródła:
