ziele

ziele (język polski)

ziele (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʑɛlɛ], AS: [źele], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) bot. roślina o nietrwałych, nadziemnych pędach

(1.2) odpowiednio przyrządzona roślina (1.1), mająca zastosowanie w lecznictwie i przemyśle spożywczym; zob. też zioła w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ziele	zioła
dopełniacz	ziela	ziół
celownik	zielu	ziołom
biernik	ziele	zioła
narzędnik	zielem	ziołami
miejscownik	zielu	ziołach
wołacz	ziele	zioła

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1) ambrowe ziele • jaskółcze ziele • tatarskie ziele • ziele angielskie

synonimy:

(1.1) roślina zielna

(1.2) roślina zielarska

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zielnik m, zielarz m, zielarka ż, zielarstwo n, zioło n, zielony mos, zielone nmos/n, zielsko n

przym. zielny, zielarski, ziołowy, zielony

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) herb
• arabski: (1.1) عشب m (ʿušb)
• esperanto: (1.1) spicherbo; (1.2) spicherbo
• francuski: (1.1) herbe ż, plante herbacée ż, herbacé m
• hindi: (1.2) औषध ż
• hiszpański: (1.1) hierba ż
• karaimski: (1.1) кёгёть
• łaciński: (1.1) herba ż
• portugalski: (1.1) erva ż
• rosyjski: (1.1) трава ż
• sanskryt: (1.2) औषध n, ओषधी ż, ओषधि ż
• szwedzki: (1.1) ört w
• ukraiński: (1.1) зілля n

źródła: