Uwaga |
---|
charakterystyczny
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
charakterystyczny (język polski)
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) typowy, właściwy dla pewnej osoby, rzeczy lub pewnego zjawiska
- (1.2) wyróżniający się spośród grupy podobnych osób lub przedmiotów
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik charakterystyczny charakterystyczna charakterystyczne charakterystyczni charakterystyczne dopełniacz charakterystycznego charakterystycznej charakterystycznego charakterystycznych celownik charakterystycznemu charakterystycznej charakterystycznemu charakterystycznym biernik charakterystycznego charakterystyczny charakterystyczną charakterystyczne charakterystycznych charakterystyczne narzędnik charakterystycznym charakterystyczną charakterystycznym charakterystycznymi miejscownik charakterystycznym charakterystycznej charakterystycznym charakterystycznych wołacz charakterystyczny charakterystyczna charakterystyczne charakterystyczni charakterystyczne
- przykłady:
- (1.1) Takie zachowanie jest charakterystyczne dla ludzi z autyzmem.
- (1.2) W mieście znajdują się najbardziej charakterystyczne zabytki związane z kulturą starożytną.
- (1.2) Po wejściu do pokoju był wyczuwalny charakterystyczny ostry zapach.
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) specyficzny, szczególny, wyjątkowy; książk. dystynktywny
- antonimy:
- (1.2) przeciętny, zwykły, zwyczajny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.2) przynależny, rozpoznawczy, swoisty, symptomatyczny, typowy, znamienny[1]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. charakter m, charakterystyka ż, charakterystyczność ż, charakteryzacja ż
- przysł. charakterystycznie
- czas. charakteryzować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) typical; (1.2) specific
- arabski: (1.1) مميز
- białoruski: (1.1) характэрны; (1.2) характэрны
- bułgarski: (1.2) характерен
- czeski: (1.1) charakteristický
- duński: (1.1) karakteristisk
- esperanto: (1.1) karakteriza (1.2) specifa
- hawajski: (1.1) welo
- hiszpański: (1.1) característico, particular, típico; (1.2) característico, singular
- holenderski: (1.1) typisch
- kataloński: (1.1) característic; (1.2) característic
- łaciński: (1.1) specialis
- niemiecki: (1.1) charakteristisch
- portugalski: (1.1) característico
- rosyjski: (1.1) характерный; (1.2) своеобразный, характеристический
- słowacki: (1.1) charakteristický; (1.2) charakteristický
- szwedzki: (1.1) karakteristisk, karaktäristisk, typisk; (1.2) karakteristisk, karaktäristisk, kännetecknande, typisk, betecknande
- ukraiński: (1.1) характерний; (1.2) характерний
- włoski: (1.1) distintivo, distinguibile
- źródła:
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.