marynarka

marynarka (język polski)

oficer marynarki (1.2) wkłada marynarkę (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌmarɨ̃ˈnarka], AS: [marỹnarka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kraw. rodzaj męskiej kurtki, noszonej jako część garnituru lub munduru

(1.2) wojsk. wojska walczące na wodzie

(1.3) ogół statków, infrastruktury i ich obsługi przeznaczonych do jednego celu

(1.4) rzad. neol. kobieta należąca do załogi okrętu

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	marynarka	marynarki
dopełniacz	marynarki	marynarek
celownik	marynarce	marynarkom
biernik	marynarkę	marynarki
narzędnik	marynarką	marynarkami
miejscownik	marynarce	marynarkach
wołacz	marynarko	marynarki

przykłady:

(1.1) Zbigniew wygląda bardzo elegancko w tej marynarce.

(1.2) Mój ojciec służył w marynarce, był marynarzem na niszczycielu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) marynarka dwurzędowa / jednorzędowa • zakładać / nosić marynarkę

(1.2) wstąpić / zaciągnąć się do marynarki • służyć w marynarce

(1.3) marynarka wojenna / handlowa

synonimy:

(1.1) reg. śl. kabot

(1.3) flota; hist. armada

antonimy:

(1.1) spodnie

(1.2) armia

hiperonimy:

(1.1) ubranie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. marynarz mos

(1.1) zgrub. marynara ż

przym. marynarkowy, marynarski, marynistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. marynarz + -ka

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania

tłumaczenia:

• albański: (1.1) xhaketë ż
• angielski: (1.1) jacket; coat; (1.2) navy, marine
• bułgarski: (1.2) марина ż
• duński: (1.1) jakke w; (1.2) søværn n
• francuski: (1.1) veste ż; (1.2) marine ż
• hiszpański: (1.1) chaqueta ż, americana ż, saco m; (1.2) marina ż, armada ż
• jidysz: (1.1) פּידזשאַק m (pidżak)
• niemiecki: (1.1) Jacke ż, Jakett n; (1.2) Kriegsmarine ż; (1.3) Marine ż
• nowogrecki: (1.1) σακάκι n; (1.2) ναυτικό n
• rosyjski: (1.1) пиджак m; (1.2) флот m
• włoski: (1.1) giacca ż

źródła: