wojenny

wojenny (język polski)

wymowa:

IPA: [vɔˈjɛ̃nːɨ], AS: [voi ̯ẽ•ny], zjawiska fonetyczne: nazal.• gemin. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z wojną, odnoszący się do wojny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wojenny		wojenna	wojenne	wojenni	wojenne
dopełniacz	wojennego		wojennej	wojennego	wojennych
celownik	wojennemu		wojennej	wojennemu	wojennym
biernik	wojennego	wojenny	wojenną	wojenne	wojennych	wojenne
narzędnik	wojennym		wojenną	wojennym	wojennymi
miejscownik	wojennym		wojennej	wojennym	wojennych
wołacz	wojenny		wojenna	wojenne	wojenni	wojenne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Od jakiegoś czasu interesuję się literaturą wojenną.

składnia:

kolokacje:

(1.1) film / okręt / inwalida wojenny • marynarka wojenna • zbrodnia wojenna • stan wojenny

synonimy:

antonimy:

(1.1) pokojowy, antywojenny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wojna ż, wojski m

zdrobn. wojenka ż

czas. wojować ndk.

przysł. wojennie

przym. wojowniczy

związki frazeologiczne:

być na wojennej stopie / być na wojennej ścieżce • wkroczyć na wojenną ścieżkę / wykopać topór wojenny • zakopać topór wojenny

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) war
• arabski: (1.1) حربي
• esperanto: (1.1) milita
• francuski: (1.1) guerrier
• hiszpański: (1.1) bélico, guerrero, (np. okręt) militar
• islandzki: (1.1) w złożeniach stríðs-
• łaciński: (1.1) bellicus
• niemiecki: (1.1) w złożeniach Kriegs-; kriegerisch, militärisch
• rosyjski: (1.1) военный
• włoski: (1.1) guerresco

źródła: